-Ness.... Wstawaj! - Wydarł mi się do ucha Niall.Niechętnie otworzyłam oczy i spojrzałam na niego zaspana.Mruknęłam tylko cicho,a ten odszedł.Wstałam po woli z miejsca i prawie wywaliła bym się o siedzenie,ale na szczęście mężczyzna przechodzący obok,chyba jakiś ochroniarz,mnie złapał.
-Lepiej się już obudź.-Zaśmiał się i razem z nim wyszłam z samolotu.Na szczęście nie przechodziliśmy przez lotnisko pełne piszczących dziewczyn,tylko od razu skierowaliśmy się do podziemnego parkingu i tam wsiedliśmy do samochodu.Gdy stamtąd wyjeżdżaliśmy było słychać krzyki dziewczyn,ale auto miało przyciemniane szyby i nic na szczęście nie widziałam.Gdy siedziałam na miękkim siedzeniu,znowu zmorzył mnie sen.Lekko przymknęłam powieki i oparłam się o szybę.Po chwili zasnęłam na dobre.
W pewnym momencie usłyszałam znowu te przeklęte krzyki i poczułam,jak ktoś bierze mnie na ręce.Otworzyłam delikatnie oczy i zobaczyłam twarz tego ochroniarza z samolotu,a gdy przekręciłam wzrok przed siebie ujrzałam Louisa.
-Śpij mała,śpij.Jesteśmy już w hotelu.-Po tych słowach znowu zamknęłam powieki i starałam się nie zwracać uwagi na hałas.Potem poczułam jeszcze jak ktoś kładzie mnie na miękkim materacu,wtuliłam się w poduszkę i nic więcej nie pamiętam.
*Niall*
Przestraszyłem się bardzo gdy mała zemdlała.Na szczęście nie trwało to długo,ale muszę coś z tym zrobić.Jutro zabieram ją do szpitala,skoro teraz mam się nią zajmować to muszę o nią dbać.Preston wziął ją z tego samochodu na ręce,bo nie chcieliśmy jej budzić,widziałem że była zmęczona tą podróżą.Przeszliśmy przez cały hotel i zostawiliśmy ją w jej tymczasowym pokoju.Na początku zastanawialiśmy się z chłopakami gdzie ją położyć,czy będzie spała ze mną w pokoju czy dać jej osobny.W końcu stwierdziliśmy,że lepiej jej będzie we własnym pomieszczeniu.Od razu poszedłem do pokoju,w którym siedziała reszta oczekująca na nasz powrót.Wszedłem tam,a na ich twarzach pojawiło się zdziwienie.
-Ness śpi? - Pierwszy odezwał się Harry.
-Śpi,zasnęła już w samolocie.-Westchnąłem i opadłem bezradny na kanapę obok Liama.
-Jak dziewczyna w wieku 13 lat miże tyle spać? - spytał Zayn.
-Widocznie może. A na dodatek muszę z nią jechać do lekarza.-Ich oczy automatycznie się powiększyły.
-Na lotnisku straciła przytomność,nie wiem jak się czuje, ale widać po niej ze jest słaba
*Ness*
Jest godzina 6:00 a ja już nie śpię,zwykle nie można mnie dobudzić.Ale dzisiaj nie spałam całą noc, obudziłam się o 1:00 i potem już nie zasnęłam.To miejsce było jakieś dziwne.Zastanawiałam się co dalej mnie czeka,jak to będzie z obcymi ludźmi.W pewnej chwili ktoś wszedł do pokoju,a był to uśmiechnięty od ucha do ucha Niall.-O już nie śpisz?-Był wyraźnie zdziwiony.-No dobra.Ubierz się bo za chwilę jedziemy do szpitala.-Nie dochodziło do mnie to co powiedział,po co mi szpital?Ale jego już nie było.Nic nie rozumiejąc wstałam z łóżka i wybrałam z walizki ubrania.Chciałam pokazać im się z jak najlepszej strony,więc wybrałam coś eleganckiego,ale też wygodnego.
-Ty pewnie jesteś Ness?Chodź ze mną wszyscy na ciebie czekamy.-Prawdę mówiąc wtedy zaczęłam się trochę bać.Za chwilę mam poznać obcych ludzi,którzy teraz będą częścią mojego życia.Stresujące przeżycie.Podążałam za nim niepewnym krokiem.Dotarliśmy do jednych drzwi które po chwili się otworzyły.Jeszcze bardziej niepewnie weszłam za facetem do środka.
-Patrzcie kto się obudził.-Powiedział radośnie i wskazał na mnie ręką.
-O nasza mała śpiąca królewna.-Zaśmiał się jeden chłopak o blond włosach które lekko podpadały pod rudy,który siedział na jednej z kanap na jednym z foteli siedziała blondynka z lekko odstającym brzuszkiem jak na moje oko była w 4 miesiącu ciąży. się tak rozglądałam,po dość dużym pomieszczeniu,drzwi do pokoju znów się otworzyły.Stanął w nich Niall.
-Widzieliście gdzieś....-Nie dokończył swojej wypowiedzi,bo dostrzegł mnie stojącą na środku pokoju.
-Zgarnąłem ją z korytarza.-Powiedział ten chłopak,który mnie tu przyprowadził i usiadł na oparciu od kanapy.
-To dobrze to tak To jest Lou nasza stylistka i jej mąż Tom wskazał na blondynke i faceta z kanapy. Twój wybawca to nasz menager Paul, a tu stoją Andy, Josh i Dan czyli chłopaki którzy grają nam na koncertach.
-Dobra,chodzi zbieramy się.-Blondyn ruszył do wyjścia,a ja nadal stałam w miejscu.Nie chciałam być znowu osaczona fankami koczującymi pod hotelem.Ten to zauważył i się odwrócił.
-Ness no chodź,nie ma czasu.-Ale ja nie miałam zamiaru się ruszać.
-Mała idź,te badania są naprawdę ważne.To dla twojego dobra.-Powiedział któryś,ale jakoś mnie to nie przekonało.Wtedy Niall do mnie podszedł i pociągnął za rękę,nie miałam już wyboru.Szłam za nim,weszliśmy jeszcze do mojego pokoju po kurtkę,torbę i ruszyliśmy do samochodu.Okazało się,że hotel też ma garaż i nie wiedziałam ani jednej dziewczyny.Jechał z nami również Paul i ten ochroniarz,który wczoraj mnie niósł.Dowiedziałam się wtedy,że mężczyzna ma na imię Preston.Samochód jechał po woli,gdyż były straszne korki.Cała trójka rozmawiała między sobą,kiedy ja wpatrywałam się w widoki za oknem.W końcu auto się zatrzymało,a my spokojnie wysiedliśmy ponieważ nie było tam,ani jednej piszczącej dziewczyny.Ucieszył mnie ten widok,weszliśmy do środka i przywitał nas nie miły zapach,jaki panuje we wszystkich szpitala.Nigdy nie lubiłam przebywać w takich miejscach.Ale gdy byłam mniejsza często chorowałam i dlatego dużo razy odwiedzałam szpital w Londynie.Skierowaliśmy się do jednego z gabinetów na pierwszym piętrze,gdzie od razu nas przyjęto.Lekarz dokładnie mnie zbadał.Gdy miałam pobieraną krew,Niall od razu zbladł myślałam,że zaraz wybuchnę śmiechem,bo mnie ten widok w ogóle nie wzruszał.Czyżby nasz gwiazdor mdlał na widok krwi.Potem miałam jeszcze inne dodatkowe badania,a na wyniki czekaliśmy chyba z godzinę.W końcu wszystko było już wiadome.
-No więc,nasza mała pacjentka ma anemię.Wczoraj musiał dojść do tego duży stres,organizm nie wytrzymał i się poddał-Wyjaśnił doktor.
-A jak można temu zapobiec?-Spytał przerażony Niall.
-Vanessaa musi jeść,bo ostatnio to chyba z tym kiepsko co?-Zwrócił się do mnie,na co lekko pokiwałam głową. Faktycznie od śmierci rodziców w domu dziecka nie jadłam za dużo,czasami w ogóle nie chodziłam na wspólne posiłki,chociaż opiekunki mnie prosiły.
-Więc,musi jeść dużo żelaza i magnezu,a pan musi jej pilnować.Bo nigdy nic nie wiadomo.Wypisze jeszcze tabletki z dodatkową ilością żelaza i cynku.-Potem już go nie słuchałam.On i tak pewnie nie będzie się ze mną użerał,w końcu to gwiazda.
-Dziękuje,do widzenia.-Pożegnaliśmy się i ruszyliśmy w ciszy do samochodu.A Preston wykupił jeszcze receptę.Tym razem droga był dłuższa,więc zastanawiałam się gdzie jedziemy.Gdy samochód się zatrzymał,wysiedliśmy na dużym parkingu obok stadionu.Oczywiście fanki też tam były,ale oddzielał nas płot i czułam się bezpiecznie.Weszliśmy na duże boisko,gdzie były porozstawiane krzesła i wielka scena.To wszystko było takie niesamowite.
-O dobrze,że już jesteście,co tak długo?-Wydarła się Lou jak tylko nas zobaczyła.Co nie było łatwe w tej kupie ludzi.Każdy się gdzieś śpieszył,a dla kogo to wszystko?Dla jakiś pięciu chłopaków,którzy teraz obijają się na scenie.Dwójka ganiała się gdzie tylko się da,jeden jadł sobie na środku sceny kanapkę,a jeszcze inny gadał zawzięcie przez telefon.
-Czekaliśmy na wyniki.-Odpowiedział Niall.I zawołał pozostałych członków zespołu,nie wiem po co przecież pewnie nie interesowało ich to co mi jest.Harry skończył gadać przez telefon i wszyscy do nas podeszli.
-Hej,no i co jej jest?-Zapytał jeden z nich,a wszyscy patrzyli z wyczekiwaniem na mojego kuzyna,który już po chwili im wszystko wytłumaczył.
-Oj,ze mną na pewno ci przejdzie.-Zawiesił się mi na ramieniu Louis-Bede cie pilnował 24/7
-No to możemy być spokojni.-Zarechotał Harry.
-WSZYSCY NA SCENĘ.-Usłyszeliśmy męski głos i skierowaliśmy się w tamtą stronę.
-Ness musisz się teraz czymś zająć,bo mamy próbę.Możesz iść z Lou do garderoby.-Powiedział Niall i już go nie było.Grzecznie poszłam za kobietą,weszłyśmy za scenę gdzie też było dużo ludzi.
-No Ness tutaj sobie trochę posiedzimy,dzisiaj cały dzień prób.-Jakoś nie pocieszała mnie ta myśl,no ale nie miałam innego wyjścia jak siedzieć tam z nimi.
-O to pewnie nasza mała kuzyneczka.-Podeszła do nas ciemnoskóra kobieta w ciąży.Wydawała się być sympatyczna,miła taki serdeczny wyraz twarzy.
-Tak to Ness.-Odezwała się Lou.I obie patrzyły na mnie jak ciele w malowane wrota.
-A to jest Caroline-Przedstawiła mi kobietę,ta podała mi dłoń więc ją uścisnęłam.
-Miło mi cię poznać.-Uśmiechała się cały czas serdecznie,lekko odwzajemniłam uśmiech.
-No mała,usiądź sobie i jak będziesz czegoś potrzebowała to nas wołaj.Będziemy się tu gdzieś kręcić.-Powiedziała do mnie Lou.Zrobiłam tak jak mówiła,usiadłam na dwuosobowej kanapie w kącie i wszystkich obserwowałam.W pomieszczeniu znajdowały się wieszaki z ubraniami i stało pełno par butów.W końcu mi się to znudziło,bo wszyscy tylko latali jak poparzeni.Wyciągnęłam rozładowany telefon i podłączyłam ładowarkę,bo po wczorajszej podróży w ogóle o nim zapomniałam.Usiadłam na podłodze po turecku i patrzyłam się w ścianę.Gdy się w końcu włączył miałam 5 nieodebranych połączeń o pani Annie.No tak całkowicie zapomniałam że miałam się do niej wczoraj wieczorem odezwać i opowiedzieć jej o wszystkim.Poczekałam,aż komórka się trochę naładuje i wybrałam numer opiekunki.Odebrała po dwóch sygnałach.
-Oj Nessiu, dzwoniłam do ciebie,jak ci tam jest?-Usłyszałam jej przyjemny głos.
-Dzień dobry.-Wypowiedziałam pierwsze słowa od opuszczenia domu dziecka.I poczułam tak jakby ulgę,chociaż w ogóle nie wiem dlaczego.
-Kochana martwiłam,dzwoniłam,ale nie odbierałaś.
-Przepraszam,ale telefon mi się rozładował jak lecieliśmy samolotem.-Tłumaczyłam.
-No tak,a jak ci tam jet w tej Ameryce?-Byłam zdziwiona,bo przecież ja nic nie mówiłam o Ameryce.
-To pani wiedziała,że nie będę mieszkać w Londynie?
-Tak skarbie,ale Niall powiedział mi dopiero jak po ciebie przyjechał.Proszę nie bądź zła.-Mówiła błagalnym głosem.Nie chciałam się z nią kłócić,ona zawsze chciała dla mnie jak najlepiej.
-Nie gniewam się.
-To dobrze,no to opowiadaj.-Zachęcała mnie.
-No więc mieszkamy w ładnym hotelu,mam swój pokój.Teraz jesteśmy na próbie,bo za parę dni jet koncert.
-A jacy są pracownicy z którymi musisz przebywać?-I tego pytania bałam się najbardziej,przecież ja w ogóle nie próbowałam ich poznać.
-No....yyyy.
-Cy ty w ogóle z nimi rozmawiałaś?-Przerwała mi.
-Nie-Wypowiedziałam szybko,bo chciałam mieć to już z głowy.
-Och.Mała musisz ich lepiej poznać,inaczej im nie zaufasz.Posłuchaj wiem,że to dla ciebie nowa całkiem obca sytuacja,ale musisz się tam jakoś odnaleźć.Pamiętaj,że zawsze możesz do mnie zadzwonić.
-Wiem i dziękuję,postaram się z nimi porozmawiać.
-A jak tam wrażenia z samolotu,bałaś się.-Zmieniła temat.
-No na początku trochę nigdy wcześniej nie latałam,ale potem już było dobrze.
-A jak się czujesz?-Nie wiedziałam o co jej chodzi.Nic jej przecież nie mówiłam o sytuacji z lotniska.Nie odzywałam się dłuższy czas,więc ona znowu zaczęła mówić.
-Czytałam w internecie,że zasłabłaś na lotnisku to prawda?-Zamurowało mnie.No,ale z drugiej strony mogłam się tego spodziewać,przecież było tam mnóstwo ludzi i każdy mógł to nagrać i wrzucić do sieci.Paparazzi są chyba wszędzie.
-Jak to pani czytała w internecie?-Nie dowierzałam.
-Na stronach plotkarskich aż huczy od tej wiadomości,ale nie przejmuj się w końcu wszyscy o tym zapomną.Ale jak to się stało?
-Szczerze?
-Tylko-Zaśmiała się kobieta.
-Wie pani,ja boję się tych wszystkich dziewczyn.Zachowywały się tak jak by chciały mnie zadeptać, żeby tylko zbliżyć się do swojego idola.No i po prostu nie wytrzymałam.
-Ness,nie możesz brać wszystkiego tak mocno do siebie.Musisz przezwyciężyć swój strach,bo teraz takie tłumy będą twoją codziennością.Wierze w ciebie,dasz radę.Nie będzie łatwo,ale w końcu się uda.Pomyśl sobie o czymś przyjemnym,gdy będziesz obok nich przechodzić.
-No,tak muszę przestać się bać.
-Dasz sobie radę kochanie.A ten Niall jest w porządku?
-No chyba tak,zaprowadził mnie do lekarza więc chyba nie ma mnie w dupie.-Odpowiedziałam poważnie.
-Oj Ness, Ness mogła byś się powstrzymać od mówienia tego swojego ulubionego słowa.-Słyszałam rozbawienie w jej głosie,przez co sama miałam ochotę się uśmiechnąć.
-Postaram się,ale nic nie obiecuje.-Westchnęłam.-A jak tam dziewczyny,żyją jeszcze po spotkaniu takiej gwiazdy?
-No są takie szczęśliwe jak nigdy.
-To dobrze,a jak Mike?
-Wszystko u niego dobrze.Tęsknimy już za tobą,ale tam będzie ci lepiej.
-Też tęsknie.
-Trzymaj się tam.-Mówiła przejęta.
-Tak.
-Dobrze Nessiu muszę kończyć.Paa.
-Papa.-Nasza rozmowa się zakończyła.Rozłączyłam się i wstałam z ziemi,a gdy się odwróciłam od ściany stało przede mną całe One Direction.
*Lou*
Szłam właśnie po prostownice gdy zobaczyłam,że Ness rozmawia z kimś przez telefon.Podeszłam trochę bliżej i pierwszy raz usłyszałam jej melodyjny głos.Nie chciałam być wścibska,ale moja ciekawość z kim rozmawia zwyciężyła.
-Szczerze?.......Wie pani bo ja boję się tych wszystkich dziewczyn.-Więcej nie słyszałam,bo Caroline zaczęła mnie wołać a nie chciałam żeby Ness dowiedziała się że podsłuchuje,więc poszłam już ją przewinąć.Zastanawiałam się,jakich dziewczyn i dlaczego się boi.Gdy tylko przebrałam małą poszłam na scenę. Chłopcy kończyli właśnie układ,więc od razu do nich podleciałam.
-Słuchajcie Ness rozmawia przez telefon.-Wydarłam się żeby dokładnie usłyszeli,bo ja sama nadal w to nie wierzyłam.
-Serioooo?-Przekrzykiwali siebie nawzajem.
-No chodźcie,zobaczycie sami.-Zaprowadziłam ich do garderoby
-No,tak muszę przestać się bać.-Słyszeliśmy jej cichy głosik.-...No chyba tak,zaprowadził mnie do lekarza,więc chyba nie ma mnie w dupie.....Postaram się,ale nic nie obiecuje.A jak tam dziewczyny,żyją jeszcze po spotkaniu takiej gwiazdy?...
-To dobrze,a jak Mike...................Też tęsknię.......Tak..........Papa.-Słuchaliśmy jej dziecięcego głosiku z przyjemnością.Pożegnała się,a gdy nas zobaczyła była bardzo zaskoczona.
-Ness, proszę porozmawiaj z nami.-Podszedł do niej Harry i chwycił za ramiona,bo Niall w dalszym ciągu stał,jak wryty i nie mógł w to uwierzyć.Dziewczynka nic mu nie odpowiedziała,tylko wyrwała się z jego uścisku i usiadła na kanapie.Żal mi się jej zrobiło,teraz na prawdę nie ma przy niej nikogo bliskiego.My jesteśmy dla niej całkiem obcy i wątpię,żeby to się szybko zmieniło.
-Z kim rozmawiałaś?-Zapytał Liam,ale też nie dostał odpowiedzi.
-Mała boisz się nas?-Zapytał się Zayn.Ta spuściła wzrok na swoje dłonie i siedziała w ogóle się nie ruszając.
-Chcesz z nami gadać?-Spytał Louis.Ta pokiwała przecząco głową,a my zrezygnowani odeszliśmy od niej i wróciliśmy do swoich zajęć.
*Ness*
Gdy ich ujrzałam pomyślałam,że jestem ugotowana i teraz już na pewno będę musiała z nimi pogadać,ale ja po prostu nie mogę.Gdy Liam zapytał mi się z kim rozmawiałam,bardzo chciałam mu odpowiedzieć.Ale mam jakąś blokadę,moje struny głosowe odmawiały mi posłuszeństwa.Dlatego gdy spytali się czy chcę z nimi gadać,zaprzeczyłam żeby już więcej się na mnie nie zawiedli,bo pewnie nie było im miło gdy nie odpowiadałam na ich pytania.W końcu sobie poszli,a ja włożyłam słuchawki do uszu i zatonęłam w rytmach muzyki Taylor Swift.Jest ona moją ulubioną wokalistką, po prostu kocham jej piosenki.Przesłuchałam całą playlistę jaką mam na telefonie i postanowiłam trochę "pozwiedzać".Wygramoliłam się z kanapy,wzięłam torbę i błąkałam się tak między ludźmi.W końcu poszłam na scenę,gdzie trwała próba zespołu.Ćwiczyli właśnie jakąś choreografię,a ja usiadłam po cichu rogu sceny po turecku i obserwowałam ja się wygłupiają.Harry związał sobie włosy w kiteczkę na środku głowy i tak paradował,wyglądał jak uciekinier z psychiatryka.No i niby jak brać kogoś takiego na poważnie.
-Dobra,przerwa.-Usłyszeliśmy po jakiejś godzinie.
-Młoda,chodź musisz coś zjeść.-W garderobie czekała na mnie sałatka z kurczakiem.Nie narzekałam, bo lubię to danie.Inni jedli jakieś fast foody.
-No,grzeczna dziewczynka-Pochwalił mnie Harry,gdy już wszystko zjadłam.Zespół znowu wrócił na próbę,a ja powędrowałam na trybuny daleko od hałasu i czytałam książkę.Po jakimś czasie usłyszałam swoje imię,spojrzałam na scenę gdzie na środku stał Niall i krzyczał na całe gardło.Schowałam książkę do torby i poszłam tam do niego,żeby się już więcej nie darł.
-Chodź na dzisiaj już koniec.-Poszliśmy do reszty i razem udaliśmy się do samochodu.A te dziewczyny za płotem znowu zaczęły się drzeć.Wsiadłam do busa z chłopakami. O godzinie 17 byliśmy już pod hotelem.W budynku stało z 15 dziewczyn,zespół się zatrzymał,a ja razem z Lou i Caroline pojechałyśmy już windą na nasze piętro,gdzie od razu skierowałam się do mojego pokoju.Chciałam sobie dokładnie przemyśleć słowa pani Annie,położyłam się na łóżku i nie wiem kiedy,ale zasnęłam.Obudziło mnie skrzypnięcie otwieranych się drzwi od mojego pokoju.
-Młoda chodź,zjesz coś,bo musisz zjeść tabletkę.-Nie chętnie wstałam i poczłapałam za nim.Weszliśmy do jednego z pokoi gdzie siedzieli wszyscy i z czegoś się śmiali.Zjadłam kanapkę z serem,wzięłam leki i wróciłam do swojego pokoju.Nie miałam już siły na nic,więc umyłam się,ubrałam w piżamkę i poszłam do ciepłego łóżeczka.Z nadzieją na lepsze i przede wszystkim weselsze jutro.Bardzo chciałam żeby się coś między mną,a nimi zmieniło.Z tą myślą zasnęłam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz